Camerata Silesia

Zbigniew Markowski

Camerata Silesia

Historia Zespołu Pieśni i Tańca “Śląsk” jest dowodem, że niewielki punkt na mapie kraju (Koszęcin, w którym zespół rezyduje liczy niespełna pięć tysięcy mieszkańców) może stać się obiektem najwyższej jasności na kulturalnym firmamencie. Gdy w lipcu 1953 roku grupa powstała, była drugim (po “Mazowszu”) tego rodzaju zespołem zawodowym. Tak pozostało do dziś. O zawodowstwo “Śląsk” musiał jednak powalczyć – znaczna większość pierwszego, stuosobowego składu wykształcenie muzyczne uzupełniała równolegle z występami na estradach świata.

Na estradach tych zdobywała tytuł polskiego ambasadora legitymując się dziś imponującymi wynikami: 25 milionów widzów obecnych na ośmiu tysiącach koncertów w niemal pięćdziesięciu krajach. I jeszcze zanim świat zachłysnął się modą na folk koszęcińska grupa wszędzie zachwycała – od tournee po Związku Radzieckim w 1955 roku, przez amerykańskie występy w roku 59 i 60 aż po ostatnie skandynawskie wojaże.

A jak oni to robią? Podobno tajemnica brzmienia – którego przez długi jeszcze czas nie będzie mógł oddać żaden film i żadne nagranie fonograficzne – tkwi w zestrojeniu głosów. Kilkunastu wykonawców dobrano bowiem nie tylko według kryterium artystycznego, lecz również tak, by wspólnie tworzyli jeden, idealnie sharmonizowany instrument. Może źródłem sukcesu w przypadku muzyki dawnej jest wierność oryginałowi, bo Camerata utwory takie wykonuje zawsze w maksymalnej zgodzie zarówno z zapisem kompozytorskim, jak i duchem epoki. W dodatku – także z dbałością o użycie tradycyjnych, historycznych instrumentów. A może – jak w przypadku wielu muzycznych przedsięwzięć – za klasą zespołu stoi jego spiritus movens: założycielka (w 1990 roku), dyrygentka i osoba odpowiedzialna za dobór repertuaru – Anna Szostak. To niezwykła postać polskiej chóralistyki, posiadaczka habilitacji w zakresie dyrygentury, zdobywczyni przelicznych nagród, autorytet świata muzyki, przedstawicielka umuzykalnionej rodziny (basem w chórze jest jej mąż, sopranistką – siostra, często z chórem występuje syn – Wojciech Myrczek, laureat Shure Montreux Jazz Voice Competition w 2013 roku).